Bommetjevol aan de Costa’s

Het is 11 maart. We staan in El Grao de Castellon. Dat ligt boven Valencia. Het is een min of meer ‘vrije plaats’ aan de boulevard, 75 meter van het strand en naast een vliegveldje dat gebruikt wordt voor zweefvliegen en parachutespringen. Het weer is uitstekend. Naast de camper en uit de wind is het zeker 25 graden. We gaan af en toe even naar binnen om af te koelen. Vorige winter hebben we hier ook een paar dagen gestaan maar moesten toen weg omdat de aangrenzende palmbomen met gif werden bespoten. Hopelijk gebeurt dat nu niet, dat zou jammer zijn, want we staan hier heerlijk. In slaap vallen met de geluiden van de branding maak je op de Veluwe natuurlijk niet mee 

Met ons vertrek uit Las Narejos (Las Alcazares) hebben we ook de griepjes achter ons gelaten. Bijzonder was daarna ons verblijf in Torrevieja. Dat stond op ons wensenlijstje i.v.m. de daar aanwezige zoutmeren. Men zegt dat het één van de gezondste plekjes van Spanje is en dat wilden we wel eens zien. Bovendien liggen daar veel geocaches. In januari was er net een camperplaats (her)opend. Deze lag een beetje typisch tussen twee appartementencomplexen in geklemd. De cp bleek de voormalige tuin van de appartementen te zijn. Links en rechts van ons bevonden zich hoge appartementen, wat typisch aanvoelde, maar de meeste bewoners waren niet aanwezig of ze waren niet verhuurd. In principe stond je er prima beschut. Helaas bleek de pret van korte duur. De papieren van de beheerders bleken niet in orde en de omwonenden hadden de autoriteiten zover gekregen dat de plek werd gesloten. We moesten dus allemaal vertrekken, inclusief de vele langstaanders uit Noorwegen en Zweden. Paniek alom en veel emoties. Sneu voor de hardwerkende beheerders die huilend het nieuws aan de gasten kwamen vertellen. Gelukkig hadden we in de dagen ervoor nog de omgeving kunnen verkennen en ook een tochtje naar de zoutmeren gemaakt.

Iets eerder dus dan gepland ging het richting Costa Blanca, de overwinterhotspot van Spanje. In Torrevieja hadden we al gehoord dat het daar erg druk was. Op de meeste campings en campingplaatsen was geen plaats. Op de bonnefooi ergens heenrijden had geen zin, vooraf bellen was echt wel nodig en dat zijn we als camperaars eigenlijk niet gewend. In Calpe konden we een plaatsje bemachtigen voor 4 dagen. Dat was ook de enige. We konden er echter niet direct terecht. Door vroeg te vertrekken vonden we een plekje voor een tussenstop in La Marina El Pinet, boven Alicante. Er zijn daar prachtige duingebieden en de plaats Santa Pola was het bezoeken meer dan waard. Het fietsen langs de boulevard met uitzicht op palmen, strand en zee maakt elk tochtje hier sowieso speciaal.

Calpe viel ons erg tegen. De camperplaats was krap. Sinds het ‘vrij staan’ vorige winter is verboden moeten alle camperaars naar campings en camperplaatsen. Dat is kassa voor de eigenaren. De plaatsen zijn klein dus het is er propvol. Het leek ook wel of de straten in het stadje in geen weken waren geveegd. In combinatie met de stevige ronddwarrelende wind werd ons in bepaalde delen daardoor letterlijk ‘zand in de ogen gestrooid’.Niet te doen dus. De geboekte 4 dagen waren voor ons meer dan genoeg. Verlengen was niet eens mogelijk. Tot zeker eind maart zat de ‘campercamping’ vol. Voor ons plekje was alweer een nieuwe klant.

Voor we naar Castellon gingen moesten we op zoek naar een Fiatgarage voor een mankementje aan de verlichting van het wagengedeelte. Die vonden we in Gandia. Het bleek dezelfde garage waar we vorige winter met Gonda en Dick Geldorp waren toen zij hun spiegel eraf hadden gereden. Omdat we niet dezelfde dag terecht konden gingen we weer naar de camperplaats in Daimus. Ook die was voor ons al bekend. De garage heeft uiteindelijk het probleempje keurig opgelost. Het waarschuwingslampje op het dashboard was weer uit, zodat we onze tocht met een veilig gevoel konden gaan vervolgen.

In El Grao de Castellon is het eveneens bomvol. Er staan tegen de 100 campers. Het aantal Engelsen is de laatste weken duidelijk aan het afnemen. Er zijn er al veel naar huis. De Duitsers zijn nu in de meerderheid. Ook hier zijn de gevolgen van de stormen van enige tijd geleden nog zichtbaar. Er is al veel opgeruimd, maar de stranden zijn nog lang niet schoon en van voldoende nieuw zand voorzien voor het komende zomerseizoen. Er wordt naar Spaanse begrippen ‘volop’ aan gewerkt. Benieuwd of dat gaat lukken. Het is de bedoeling om hier nog een poosje te blijven. Alle voorzieningen die we nodig hebben zijn voorhanden en op het plekje waar we staan kijken we op het vliegveld. Voor ons zien we de vliegtuigen opstijgen en de parachutisten landen. Heel bijzonder.

Het plan is om daarna na nog een enkele onderbreking zoetjes aan op te schuiven richting Franse grens en uiterlijk met Pasen weer in Nederland terug te zijn. Als ‘Corona’ geen roet in het eten gooit tenminste.

Groetjes allemaal
John & Anjo